Είναι ο συνεχώς αναπτυσσόμενος και εξελισσόμενος κλάδος της οδοντιατρικής επιστήμης που αντικείμενό του έχει την αποκατάσταση των απολεσθέντων δοντιών με οδοντικά εμφυτεύματα. Αν και πράξη χειρουργική, αποτελεί την πιο βιολογική και συντηρητική προσέγγιση αποκατάστασης της μασητικής και αισθητικής λειτουργίας, γιατί αποφεύγουμε τον εκτροχισμό υγιών οδοντικών ουσιών.

Υποψήφιοι για να δεχθούν εμφυτευματική εργασία είναι όλοι οι ασθενείς με ελεύθερο ιατρικό ιστορικό, καθώς και εκείνοι που έχουν ρυθμισμένα και ελεγχόμενα γενικά νοσήματα κατόπιν συνεννόησης με τον θεράποντα ιατρό τους.
Βασική προϋπόθεση για την τοποθέτηση των οδοντικών εμφυτευμάτων είναι η επάρκεια του οστικού υποστρώματος για την επιτυχή και μακροχρόνια έκβαση της θεραπείας. Αυτό διαπιστώνεται με ειδικές ακτινολογικές εξετάσεις της υποψήφιας δέκτριας περιοχής. Σε περίπτωση έλλειψης οστού εφαρμόζονται τα ενδεδειγμένα πρωτόκολλα οστικής ανάπλασης (μοσχεύματα, μεμβράνες).

Πρόκειται για θεραπευτική παρέμβαση με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας και επιβίωσης, που με βάση τη βιβλιογραφία αγγίζουν το 96%, και η οποία δε μειώνεται δραματικά με την πάροδο του χρόνου.

Μπορεί να αφορά στην αποκατάσταση ενός μεμονωμένου δοντιού, ή ομάδας δοντιών ή και πλήρους νωδότητας (ολική απώλεια δοντιών) όπου μπορεί να τοποθετηθούν αναλόγως του σχεδίου θεραπείας 4, 6 ή 8 εμφυτεύματα για την πλήρη λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση του ασθενούς. Αποτελεί μια βιολογική «επένδυση» που χαρίζει ποιότητα ζωής στον ασθενή.

Η φροντίδα των εμφυτευμάτων δε διαφέρει ουσιαστικά από αυτή των δοντιών. Βούρτσισμα με τη σωστή οδοντόβουρτσα και μεσοδόντιος καθαρισμός σε καθημερινή βάση εγγυάται τη διατήρηση της υγείας των περιεμφυτευματικών ιστών. Απαραίτητος όμως κρίνεται ο τακτικός επανέλεγχος των ασθενών (κλινικός και ακτινολογικός) που φέρουν εμφυτευματικές εργασίες σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα, για την πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων.